Piše i seća se profesor Dejan Kreculj
Kovin ima dugu istoriju organizovane zdravstvene zaštite, koja seže do vremena kada su područja Vojvodine bila deo Habsburške monarhije. Prvi lekari, kao i u mnogim drugim manjim gradovima u tadašnjoj južnoj Austrougarskoj, često su bili vojni lekari, a kasnije su dolazili i lekari opšte prakse. Oni su, osim pružanja medicinske pomoći, imali zadatak da se bore protiv epidemija koje su bile česte u to vreme. Organizovana zdravstvena zaštita u pravom smislu počinje da se razvija u 19. veku, kada se formiraju prve zdravstvene ustanove. Naš grad je već tada imao ordinacije i ambulante koje su pružale osnovnu negu, a početkom 20. veka otvaraju se prve stalne medicinske ustanove. Sadašnji Dom zdravlja osnovan je još 1953. godine kao Dom narodnog zdravlja, da bi jedanaest godina kasnije dobio današnji naziv.
16.11.2024. – Starije generacije Kovinaca sećaju se nekadašnje zgrade ove ustanove: masivne prizemne građevine preko puta kafane „Vojvodina“ i partijskog opštinskog komiteta, velikih ulaznih vrata sa zvekirima sa figurama lavova, visokog „ajnforta“, od nemačkog Einfahrt što znači pokriveni kolski ulaz u dvorište, i prostranog dvorišta sa rundelama cveća oivičenih flašama od šarenog stakla. Dečije odeljenje bilo je u zgradi do nje, zubno u dvorištu.
Bio je to objekat koji je akhitektonski pripadao klasičnom tipu vojvođanske kuće s kraja 19. i početka 20. veka, jednostavne prizemne strukture, sa simetrično raspoređenim prozorima i ulazom. Krov je bio strm, pokriven biber crepom, što je karakteristično za ovaj period i naš region. Široki prozori i vrata sa masivnim okvirom ukazuju na eklektički stil s elementima lokalne arhitekture, prilagođen potrebama trgovačkih kuća tog doba. Ovaj stil je bio popularan među imućnijim trgovcima u Vojvodini, jer je omogućavao praktičnost, ali i reprezentativan izgled kojim se izražavao društveni status i luksuz kroz naglašeno monumentalnost i detaljnu dekoraciju. Mnoge bogate kuće građene su u ovom stilu, koji kombinuje elemente klasicizma, baroka, a ponekad i neorenesanse. Da je to bila kuća bogatih trgovaca uputila me je školska drugarica moje majke koja se dobro sećala i vlasnika i trgovine koju su oni imali u vremenu između dva rata.
Nakon izgradnje nove zgrade u sredini bloka i preseljenja, na tom mestu izgrađena je stambeno-poslovna zgrada, arhitektonski amorfnog stila, fasade od natur-betona i opeke, stranih ovdašnjem maniru gradnje, a tako česti tih godina. U dvorištu je mesto našla stambena zgrada sa „stanovima solidarnosti“, dugogodišnji i poslednji dom Informativnog centra, Radio Kovina i Kovinskih novina. Znatno kasnije, ali i duže, nicala je do nje još jedna slična, noseći rukopis sledeće generacije graditelja.
